پیام‌های جهانی عطار برای مشکلات فکری انسان معاصر

چگونگی رویارویی گفتمان­های ادبی با مشرب­های فکری و فلسفی معاصر، از جمله مسائلی است که طرح آن ضروری می­نماید؛ علّت آن نیز وجود بحران­هایی است که بشر معاصر را در بر گرفته است. بحران­هایی که علّت آن­ها را می­توان در پوچ­گرایی، عصبیت­های نژادی مدرن، اصالت سود و سرمایه و فردیت­گرایی افراطی جست­وجو کرد. مفاهیم به کار رفته در آثار عطّار، خاصّه «منطق­الطیر» وی، از آن رو که خود التیامی است بر جراجت حاصل از این بحران­ها در خور بررسی است. سبب آن نیز رویکرد عطّار به معارف عرفانی، بی­اعتنایی به دایرۀ تنگ قوم­اندیشی و تمرکز بر احساسات زلال انسانی است که این یک خود حاصل عبور از عواطف شخصی و اجتماعی عطّار است. این پژوهش که به شیوة توصیفی- تحلیلی و با تکیه بر رهیافت هرمنوتیک انجام گرفته است، در صدد است تا پیام­های رهایی­بخش عطّار را با استقصا در «منطق‌الطیر» بکاود و با برشمردن بحران­هایی که به برخی از علل آن­ها اشاره شد، تناظر آموزه‌های او را با نیازهای معنوی بشر امروز روشن سازد.